در مدینه صورتی چون یاس داشت

جا به‌ روی شانه‌ی عبّاس داشت

شامیان سنگ‌دل، سنگش زدند

بر دل از زخم زبان، چنگش زدند

بابا بالای ناقه موی مرا باد می‌کشد

پایین ناقه شمر سرم داد می‌کشد