به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالضُّحَی ﴿۱﴾

سوگند به روشنایی روز (۱)

وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَی ﴿۲﴾

سوگند به شب چون آرام گیرد (۲)

مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَی ﴿۳﴾

[که] پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است (۳)

وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَی ﴿۴﴾

و قطعا آخرت برای تو از دنیا نیکوتر خواهد بود (۴)

وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَی ﴿۵﴾

و بزودی پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردی (۵)

أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَی ﴿۶﴾

مگر نه تو را یتیم یافت پس پناه داد (۶)

وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَی ﴿۷﴾

و تو را سرگشته یافت پس هدایت کرد (۷)

وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَی ﴿۸﴾

و تو را تنگدست‏ یافت و بی ‏نیاز گردانید (۸)

فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿۹﴾

و اما [تو نیز به پاس نعمت ما] یتیم را میازار (۹)

وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿۱۰﴾

و گدا را مران (۱۰)

وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿۱۱﴾

و از نعمت پروردگار خویش [با مردم] سخن گوی (۱۱)