راه رسیدن به وادی ایمن، جلسه ششم - حجت الاسلام میرباقری

متن قطعه : راه رسیدن به وادی ایمن، جلسه ششم

خداوند در آیه ۸۲ سوره انعام می فرمایند: فقط آن هایی که ایمان آوردند و ایمانشان را با ظلم خلط نکردند در وادی ایمن هستند، که ذیل این آیه دو معنا برای ظلم شده است یکی شک و یکی شرک. یعنی اگر کسی شک داشته باشد و حتی شرک خفی داشته باشد، نمی تواند وارد وادی امن شود چرا که تکیه به اسباب ناامنی می آورد. منظور از وادی ایمان هم در روایت وادی ولایت ائمه است، همچنین وادی ظلم وادی ولایت اولیای طاغوت است، بنابراین علم نشأت گرفته از وادی طاغوت هم انسان را به وادی ملکوت نمی رساند بلکه برایش حجاب می آورد چرا که نوری در آن نیست. نکته دیگر این است که نمی شود انسان هم امیرالمومنین را دوست داشته باشد هم معاویه را، این قاطی کردن ایمان با ظلم است و انسان را از وادی ایمن دور می کند، پس باید برای رسیدن به وادی ایمن اخلاص در ولایت ائمه داشت. اگر کسی ایمان دارد ولی هنوز ایمانش آمیخته با شک است و در مقابل یقین نیست، مستحق امنیت نیست، این هم هنوز به وادی امن وارد نشده چرا که این شک ها در دل انسان ناامنی ایجاد می کند. انسان اگر یقین نداشت که زمام عالم در دست خداست و حضور حضرت حق را نمی دید ولو ایمان هم داشته باشد، به آرامش و امنیت نمی رسد. چنین کسی در مقابل مخاطرات حتما احساس ناامنی می کند. کسی که هنوز رد پای غیر بر مقامات وجودی او هست، این ردپا در انسان ایجاد ناامنی می کند. کسی که تعلق به غیر از دلش نرفته احساس ناامنی می کند اما وقتی همه تعلقات پاک شد، انسان فقط تعلق به حضرت حق دارد. وقتی مقام شرک از بین رفت و اخلاص در ایمان و محبت پیدا شد که «هَلِ الْإِیمَانُ إِلَّا الْحُبُّ وَ الْبُغْض‏»(۱) کسی که در مقام اخلاص در محبت خداست و غیر خدا در دل او جا ندارد، این انسان در وادی امن است و الا تعلق به غیر خدا در انسان ناامنی ایجاد می کند.