دریای بی انتهایی ست پیمانه ی کوچک من - محمود کریمی

متن قطعه : دریای بی انتهایی ست پیمانه ی کوچک من

دریای بی انتهایی است پیمانه ی کوچک من کوهی ست یا یک فلک سر بر شانه ی کوچک من از زلف خود گسترم فرش وز اشک شویم زمین را چون میهمان بزرگی است در خانه ی کوچک من باید که در این دل شب بر ماه گردون کنم ناز که امشب شده بزم خورشید کاشانه ی کوچک من دیشب به رویا شنیدم میگفت بابای شهیدم دیشب به رویا شنیدم میگفت بابای شهیدم فردا تویی میهمانم ریحانه ی کوچک من من روی نی شمع بودم یک مشت پروانه دورم دیدم که بال و پرش سوخت پروانه ی کوچک من آخر زجور زمانه مانند زهرا شبانه آخر زجور زمانه مانند زهرا شبانه در خاک ویرانه شد دفن دردانه کوچک من من خردسالی غریبم بر درد جان ها طبیبم صد کاروان دل شده گم در لاله ی کوچک من من خردسالی غریبم بر درد جان ها طبیبم صد کاروان دل شده گم در لاله ی کوچک من