زیباترین ترانه‌ی روی لبم، حسین
نامی که هست علّت تاب و تبم‌ حسین

من در کلاس هیئت تو درس خوانده‌ام
شاگرد پا رکاب همین مکتبم حسین

من عهدکرده‌ام که به پایت بایستم
سرباز لشکر حرم زینبم حسین

گریه برای توست همان اصل دین ما
با این حساب مؤمن این مذهبم حسین

با یاد اربعینِ حرم گریه می‌کنم
شکرخدا که خادم این موکبم حسین

شیرین‌ترین عبادت من گریه بر‌شماست
شیرین‌ترین عبادت روز و شبم حسین

من را غلام خانه ی زینب حساب کن
نه مقبلم نه محتشم و حاجَبم حسین

لطفی کن و دوباره به من کربلا بده
رحمی کنید کرببلا واجبم حسین

تا وقت مرگ نام تو را جار می زنم
زیباترین ترانه ی روی لبم حسین