کفن که دست مرا بست دستِ تو بازاست
و دست ما ز تو یعنی بیا در آغوشم

چرا به یاد لبِ تشنه‌ات نمی‌میرم
مرا ببخش عزیزم که آب می‌نوشم
حسین عزیز دلم حسین عزیز دلم
حسین عزیز دلم حسین عزیز دلم

مصیبتِ پدر و مادرم ز یادم رفت
مصیبت پسر تو نشد فراموشم

عزیز فاطمه خیلی برای من سخت است
تو پاره پیرُهنی من لباس می‌پوشم

پدر گردنش کج، پسر گردنش کج
چقدر این دو از هم خجالت کشیدند