برکات گريه بر سيدالشهدا - حجت الاسلام میرباقری

متن قطعه : برکات گريه بر سيدالشهدا

92-08-18 بسم الله الرحمن الرحیم موضوع: جداشدن از تعلقات دنيوي راه همراهي خدا/بکاء راه سريع همراهي سيد الشهداء سوال: بحث در اين بود که محرم فرصتي است براي همه ما که نبايد ساده از کنارش رد شد و بايد از اين ايام بهره برد. و سوال اساسي که مطرح شد، اين بود که واقعا همه ما ببينيم که در کدام سپاه ايستاده ايم وکجا هستيم. چکيده اي بفرماييد و بحث را ادامه دهيد. پاسخ: بسم الله الرحمن الرحيم. الحمد لله رب العالمين و صل الله علي محمد و اله الطاهرين. اللّهمّ ، كنAA لوليّكAA الحجة بن الحسن صلواتک علي و علي آبائه، في هذه السّاعة و في كلّ ساعة، وليّا و حافظا و قائدا و ناصرا و دليلا و عينا، حتّى تسكنه أرضك طوعا، و تمتّعه فيها طويلا و هب لنا رأفته و رحمته و دعائه و خيره ما ننال به سعة من رحمتک و فوزا عندک. گفته شد که همه عمر فرصت مغتنمي است براي اين که ما اهل سرعت و سبقت باشيم. اهل سرعت باشيم يعني براي رسيدن به مقصد از فرصت هاي محدودي که در اختيار ما گذاشته شده است استفاده کنيم و از فرصت ها سبقت بگيريم و نگذاريم که فرصت ها از دست برود. مثل فردي که مال فراوان دارد و اگر بخواهد فکر کند، عمرش تمام مي شود و اموالش به ورثه مي رسد. بايد بر از دست رفتن فرصت ها سبقت گرفت. فرصت ماه محرم يک فرصت استثنايي است. مثل شب هاي قدر است. انسان مي تواند در شب هاي محرم تصميم هاي بزرگي بگيرد که در زمانهاي ديگر گرفتني نيست. وقتي در جنگ احد کار سخت شد و همه فرار مي کردند، پيامبر آنها را صدا مي زد که به جهنم نروند. قرآن مي فرمايد «وَ الرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ فيAA أُخْراكُمْ فَأَثابَكُمْ غَمًّا بِغَم»(آل عمران/153) پيامبر آنها را صدا مي زد. آنها درحاليکه غمي بر غم داشتند، مي گفتند حالا که تو کشته مي شوي. بگذار ما برويم و نجات پيدا کنيم. سيدالشهدا در شب عاشورا فرمود که من بيعت خودم را برداشتم. هر کس مي خواهد برود. من زنده نمي مانم و همه کشته مي شويم. من و خانواده ام کار را تمام مي کنيم. ياران التماس کردند و ماندند. همه ما در روز عاشورا حُّر بشويم. البته در ظرف خودمان. زيرا براحتي نمي شود حُر و حبيب و زهير شد. ولي اين باب باز است. سوال: چطور امام حسين(ع) هنوز ما را دعوت مي کند؟ دعوت هنوز ادامه دارد. زيرا دعوت لفظ نيست. اگر ما هنوز نماز مي خوانيم، اجابت دعوت نبي اکرم است. «وَ داعِياً إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ سِراجاً مُنيرا»(احزاب/46) اگر ما راه خدا را مي رويم، با نور نبي اکرم است. حضرت دعوتي کرده است که در تاريخ مي ماند و هنوز هم حضرت پشتيبان اين دعوت هستند. خيال نکنيم که رابطه امام با جهان قطع مي شود. پس شعاع دعوت حضرت ما را هم مي گيرد. اگر ما در روز عاشورا هيجاني مي شويم و به خيابان مي آييم، اين جاذبه دعوت حضرت است. اگر حضرت جاذبه اي نفرستد کسي در روز عاشورا نميAA تواند عزاداري کند. پس هرعبادتي که ما مي کنيم توفيق آن از خداست. «ما أَصابَكَAA مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَAA اللَّه »(نساء/79) همه حسنات از طرف خداست. همه، دعوتي است که ما داريم اجابت مي کنيم. درجاتي هم دارد. همه دوستداران اهل بيت مي خواهند مثل حُر باشند يا مثل زن مسيحي باشند که در کربلا به امام حسين(ع) ملحق شد. زيرا امام حسين (ع) باب نجات گناهکاران است. «ان الحسين مصباح الهدي و سفينه النجاة» رفتن به کربلا يعني اينکه آتش به دست بگيريم. ما بايد مثل ابا هارون باشيم که حضرت به او گفت که درآتش بنشين و او نشست. اگر حضرت ما را به کربلا دعوت مي کند، باطنش جنت و ظاهرش نار است. ما ديديم که عالم بر اصحاب حضرت گلستان شد. اگر حبيب، اين پيرمرد نوراني، به امام گره نمي خورد چند سال ديگر در دنيا زنده بود و الان چند سال از فوتش گذشته بود؟ اگر اين اتفاق نمي افتد آيا امام زمان(عج) هر روز به ديدار آنها مي رفت و سلام مي داد؟ و آيا ما همه مي گفتيم: «يا ليتني کنت معکم فافوز فوزا عظيما» اي کاش ما با شما بوديم، چون شما به رستگاري رسيديد؟ وقتي آنها با حضرت ماندند،AA حضرت آتش را براي آنها گلستان کرد. آيا شما گلستاني بالاتر از مقامي که آنها دارند سراغ داريد؟ جايي که هر جمعه تمام انبياء فرود مي آيند، آيا بهشتي بهتر از آنجا داريم؟ اينها در عالم باطن هم با امام هستند و دارند در دستگاه امام حسين(ع) کار مي کنند...