سيره تربيتي امام علي(ع)- حج - حجت الاسلام حسینی قمی

متن قطعه : سيره تربيتي امام علي(ع)- حج

واقعيت اين است که به ذهن من رسيد بحثي را با عنوان حج در نهج‌البلاغه تقديم کنم. چون ما مهمان سفره اميرالمؤمنين(ع) هستيم. يک مقدمه در ارتباط با همين پيامي که خوانديد، عرض مي‌کنم. اولين سالگرد فاجعه بسيار دردناک منا هست. قطعاً مردم ما اين قربانيان را از ياد نخواهند برد. خانواده‌هاي محترم و معظم آنها هم اين را از ياد نمي‌برند. از دو مطلب نبايد غافل شد. من يقين دارم الآن خانواده‌هاي محترمي که در سال گذشته خانواده‌ها و عزيزانشان را از دست دادند. دوباره داغشان تازه مي‌شود. يکي موقعيت آنهاست که آنها به مقام بسيار بالايي رسيدند. نسبت به قربانيان اين فاجعه آنها چيزي از دست ندادند. امام صادق(ع) فرمودند و در من لا يحضر شيخ صدوق هست. «من مات محرما بعث يوم القيامة ملبيا بالحج‏ مغفورا له‏» (من لا يحضر الفقيه/ج2/ص229) همين يک کلام نوراني براي تسلاي دل خانواده‌هاي کافي است. اين عزيزان بعد از احرام در روز عيد قربان جان خودشان را از دست دادند و به شهادت رسيدند، فرمود: فرداي قيامت که همه با نگراني سر از قبر برمي‌دارند، آنها در حالي سر از قبر برمي‌دارند که مي‌گويند: لبيک، اللهم لبيک، لبيک لا شريک لک لبيک! يکي از مراحل بسيار سخت براي ما انسان‌ها لحظه‌ي نفخ صور است. انسان وقتي سر از قبر بيرون مي‌آورد دائم نگران و مضطرب است. چه خواهند شد؟ در دعاها هم آمده است. امام صادق(ع) فرمود: «أَبْكِى‏ لِخُرُوجِى‏ عَنْ قَبْرِى‏» ولي در آن زمان آنها در حالي سر از قبر بيرون مي‌آورند که لبيک گويان هستند و خداوند آنها را آمرزيده است. محرم شدند و شب عرفات را در صحراي مقدس عرفات بودند. روز عرفه در صحراي عرفات بودند. در غروب روز عرفه فرشتگان به مهمانان خانه خدا خطاب مي‌کنند که عملت را از نو شروع کن. خداوند گذشته تو را بخشيد! يعني عزيزان در حالي از دست رفتند که غروب روز عرفه را درک کردند. شب مشعر را در مشعر الحرام درک کردند. روز عيد قربان را در سرزمين مقدس منا درک کردند. قبل از سفر مي‌دانيد کساني که به حج مشرف مي‌شوند، معمولاً رسم است که حلاليت مي‌طلبند. وصيت نامه مي‌نويسند. يکي از دوستان بسيار عزيز روحاني ما که سالها به عنوان روحاني کاروان به حج مشرف مي‌شدند، سال گذشته قبل از تشرف به من زنگ زدند براي خداحافظي، گفتم: شما چون زياد به حج مشرف مي‌شويد معمولاً ديگر خداحافظي نمي‌کنيد؟ امسال چه شده که خداحافظي مي‌کنيد؟ گفت: مادرم به من گفته: امسال با همه دوستانتان وداع کنيد. به دل مادر افتاده بود و پيکر اين عزيز ما بعد از سه ماه برگشت. حاجي وقتي سه عمل را انجام بدهد، از احرام در مي‌آيد. روز عيد قربان بايد رمي جمره انجام بدهد. قرباني را انجام بدهد. از طرفي جناياتي که اينها مرتکب شدند، در سوره مبارکه آل عمران آيه 97 و 98 مي‌فرمايد: «إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبارَكاً وَ هُدىً لِلْعالَمِين‏، فِيهِ آياتٌ بَيِّناتٌ‏ مَقامُ إِبْراهِيمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً» قرآن مي‌گويد: هرکس وارد اين حرم شد بايد در امان باشد. اين خانه «للناس» است. براي آل سعود نيست. براي هيچکسي نيست. هرکسي آنجا حکومت دستش باشد. خانه براي آل نيست. براي خانواده خاصي نيست. براي همه مردم است. هرکس وارد اين خانه مي‌شود بايد در امن و امان باشد. حديثي از امام صادق(ع) است که مرحوم کليني در کافي شريف نقل کردند. «من دخل الحرم من الناس مستجيراً به فهو آمن» هرکس وارد حرم شود و به حرم پناه ببرد، آنجا در امان است. «من الوحش و الطير» پرندگان، حيوانات درنده در محدوده حرم باشد، در امان است. يکي از محرمات در احرام، از 24 چيزي که بر حاجي حرام است، يکي صيد است. شما حق نداريد يک درخت را آنجا از ريشه بکنيد. اگر يک مورچه‌اي روي بدن شما نشست، حق نداري شما اين را جا‌ به‌جا کني. همه در امان هستند. پرندگان آسماني در امان هستند. انسان‌ها در زمين در امان هستند. حديثي هست که هم مرحوم کليني در کافي شريف و هم مرحوم شيخ طوسي نقل کردند، يکي از اصحاب حضرت فرمودند: آقا من از کسي طلب داشتم. مدتي بود که او را نديده بودم. حالا در مکه ديدم که او در اطراف کعبه مشغول طواف کردن است. آنجا مي‌توانم طلبم را از او بگيرم يا نه؟ حضرت فرمود: نه! اطراف کعبه با او کاري نداشته باش. سلام هم به او نکن. او را نترسان. هرگاه از حرم خارج شد، بعد طلبت را از او بگير. اين موقعيت حرم است. حديث داريم که در من لا يحضر شيخ صدوق است، اگر کسي جرمي مرتکب شود، به مکه و کعبه پناه ببرد. آنجا نمي‌توانند او را بگيرند و برگردانند. ولي کسي نگويد که هرکس جنايتي مرتکب شد، آنجا مي‌رود. آنجا بايد در غذا و امکاناتش سخت بگيرند تا خودش از حرم بيرون بيايد. نبايد دستگيرش کنند و حد الهي را بر او جاري کنند. اگر حرم امن الهي اينطور است، «وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ‏ آمِنا» اگر روايات ما و پيامبر گرامي اسلام مي‌فرمايد: حتي يک شاخه درخت را نبايد کند، حتي نبايد يک انسان را عوض کني. حتي يک مورچه را نبايد جا‌به جا کني که جاي امنش را از دست بدهد. مقام معظم رهبري در پيامش فرمود: «شجره ملعونه طواغيت» آل سعود شجره ملعونه طواغيت و جمله دوم که خيلي مهم است، مفتيان حرام خوار! در اين جنايات و تمام جنايات آل سعود دو دسته مقصر هستند. يکي خودشان، اين شجره ملعونه و يکي هم مفتيان حرام‌خوار. چطور شما در برابر اين جنايات سکوت مي‌کنيد؟ شما عالم دين هستيد. طلبکار هستند، ديگران را محکوم مي‌کنند. به جاي اينکه آل سعود را محکوم کنند. من دو سال پيش وقتي حادثه يمن و کشتار مردم مظلوم يمن پيش آمد، گفتم: چند روزي بيشتر ادامه پيدا نمي‌کند. خود مفتيان حرام خوار يک اعتراضي مي‌کنند. چطور شما چيزي نمي‌گوييد؟ گفتيم: در ماه حرام، ماه رجب بود، ديگر جنگ را تمام مي‌کنند. اما نکردند! اين همه جنايت مي‌شود چرا در برابر حادثه يمن سکوت کرديد؟ چرا در برابر داعش سکوت کرديد؟